Opryszczka zwykła

    komentarze 2   czytano 734

opryszczkaOpryszczka zwykła (herpes simplex) należy do najczęściej występujących chorób wirusowych u człowieka i wywoływana jest przez skórno-neurotropowe wirusy opryszczki typu I i typu II. Wyróżnia się dwie odrębne odmiany:
•TYP 1 (HSV1)- odpowiada za infekcje w jamie ustnej, na błonach śluzowych, na twarzy, na czerwieni wargowej
•TYP2 (HSV2)- odpowiada za zmiany w obrębie narządów płciowych i pośladków.

Pierwotne zakażenie ma zwykle miejsce w dzieciństwie. Po zakażeniu utrzymuje się stan nosicielstwa pozostający w uśpieniu. Zakażenie następuje droga kropelkową lub przez kontakt z zakażonym przedmiotem.


Najprawdopodobniej wirus przez skórę a następnie śluzówkę penetruje do zwojów nerwowych i pozostaje tam do czasu uaktywnienia w momentach osłabienia układu odpornościowego. Po uaktywnieniu wirus drogą nerwową powraca do powierzchni nabłonka i powoduje swędzenie. U niektórych nosicieli wirus uaktywnia się regularnie u innych sporadycznie, raz na kilka lat.

Objawy

– świąd
– lekki obrzęk
– rumień
– pęcherzyki

Czynniki aktywujące utajoną postać wirusa opryszczki

– stany gorączkowe
– niedożywienie
– choroby zakaźne
– zmęczenie
– obniżenie odporności organizmu: oziębienie ciała, miesiączka, infekcje, stres
– nadmierne nasłonecznienie
– czynniki miejscowe przerywające ciągłość czerwieni wargowej m.in. zabiegi kosmetyczne w tym wypełniacze, makijaż permanentny.

Objawy kliniczne zakażenia wirusem opryszczki (HSV1)

opryszczka


• Okres prodromalny (okres przed wystąpieniem choroby)

To czas pojawiania się kłucia, pieczenia i swędzenia w miejscu, w którym rozwijają się zmiany skórne. Zmiany mogą występować na wargach, nosie, w jamie ustnej, rogówce, narządach płciowych, rzadziej na palcach u rąk.

• Okres powstawania pęcherzyków
Pęcherzyki są wykwitami pierwotnymi i mają skłonność do grupowania się. Początkowo są twarde i napięte oraz wypełnione płynem surowiczym, który z czasem staje się płynem ropnym. Pęcherzykom towarzyszy bolesność. Po pewnym czasie płyn wypełnia pęcherzyki i ulega zmętnieniu a następnie pęka i tworzy się bolesna rana zwana nadżerką. Jest to okres, w którym możliwość zakażenia w innych miejscach jest największa.

• Okres powstawania strupów

Po pewnym czasie pęcherzyk zastyga tworząc strup. Nie wolno go zdrapywać ponieważ wydłuży to proces gojenia oraz może spowodować krwawienie i doprowadzić do przeniesienia wirusa w inne miejsce.

Leczenie

Leczenie należy rozpocząć w momencie pojawienia się objawów prodromalnych. Leczenie najczęściej ogranicza się do miejscowego stosowania acykloviru np. ZOWIRAX, w cięższych przypadkach stosuje się dodatkowo terapię doustną acyklovirem , isoprinosiną, witaminami z grupy B. Innymi środkami farmakologicznymi leczy się wirus opryszczki typu I (HSV1) i innymi wirus opryszczki typu II (HSV2). W przypadku zmian w obrębie narządów płciowych i pośladków oraz zajęcia rogówki należy niezwłocznie udać się do lekarza.

Ważne jest by przestrzegać zasad higieny i nie przenosić na palcach wirusa, gdyż grozi to rozprzestrzenianiem infekcji szczególnie niebezpieczne jest zarażenie oka. Dzieje się tak najczęściej wtedy, kiedy pocieramy oczy palcami, które wcześniej miały kontakt z miejscami zmienionymi chorobowo. Należy unikać bezpośredniego kontaktu z skórą innej osoby (np. pocałunków) do czasu zniknięcia objawów.


Zajęcie rogówki może doprowadzić do poważnych powikłań ocznych.

Należy izolować noworodki od osób z aktywnym wysiewem opryszczki ze względu na duże powikłania zakażenia pierwotnego.

Najważniejsze w opryszczce nawrotowej jest unikanie czynników prowokujących wysiew zmian.

PODOBNE ARTYKUŁY
SOCIAL
NAJNOWSZE
skóra wrażliwa

  komentarze 5
PRACA
COSMOTEST - recenzje kosmetyków